 |
| Collage: Scenografie Medea |
Het verhaal speelt zich af op een soort van toendra, met als enig object een groot leegstaand huis. Het is aangevreten door de tand des tijds, maar je ziet nog dat het vroeger een ontzettend belangrijk gebouw moest zijn geweest. Het is ontzettend koud en dor op deze plek, je kan eigenlijk niet geloven dat hier nog steeds mensen wonen. Toch speelt zich hier het leven af van Medea en Jasoon. De sfeer van de locatie ademt de eenzaamheid en de heimwee uit die Medea met zich mee draagt. Ze verlangt hevig terug naar haar vaderland, en vraagt zich geregeld af waarom ze zich heeft verplaatst naar deze afgelegen en dorre plek. De liefde die ze voelt voor Jasoon maakt haar gemis in het begin nog draagbaar, maar naarmate de tijd vordert en de afstand tot Jasoon toeneemt verandert ook haar gedrag en geduld. Hoe verder Medea zich verwijdert van Jasoon en hoe meer ze gaat twijfelen, hoe dorrer en eenzamer het landschap word. De bloemen die in het begin nog moeite deden om naar boven te komen, verdwijnen nu in zijn geheel. Met als apotheose de dood van haar eigen kinderen, waarna alles zwart en dood word.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten